Hallo Hallo allemaal!
Eerder zei ik dat de tijd snel voorbij gaat, maar ik ben mis. De tijd raast gewoon voorbij. Ik dacht dat ik om de twee dagen een blog zou kunnen maken, maar nee hoor! Nu maak ik toch even de tijd hiervoor, terwijl ik lekker in mijn tuinstoeltje zit te genieten van de zonnestralen die op mij en mijn pc vallen :). (hopelijk zijn jullie wat jaloers nu :D )
Zoals velen al wel weten is de stage reeds begonnen. De eerste twee weken waren observatieweken. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik voor het eerst een kijkje nam in de klassen. Er zijn geen hoeken aanwezig waarbij kinderen mogen spelen zoals we dat kennen in België. Er zijn wel tafels en stoelen aanwezig (lekker saai voor die kleintjes!). De kinderen worden 's morgens door mama, papa, oma of opa afgezet in de klas. Wanneer de klas nog niet open is moeten ze buiten wachten op betonnen banken. Nadien, wanneer de leerkracht binnenkomt moeten ze allemaal al op hun stoeltje zitten (ieder kind heeft zijn vaste plaats). De dag begint met een vlaggenparade, d.w.z. dat de Surinaamse vlag opgehesen wordt en dit samen met het volkslied. Elke dag komt een andere klas aan de beurt om dit te doen. Hieronder zie je een foto van de vlaggenparade.
Bij slecht weer is er geen vlaggenparade.
Afgelopen vrijdag (1 maart 2013) Was het vruchtendag op school omdat het twee weken lang rond gezonde voeding en lekker eten ging. Het was de bedoeling dat de kinderen wat fruit meenamen naar school die dag. Heel wat bananen (bakove) kwamen tevoorschijn uit de tassen en zakken van de kinderen. We leerden ook heel wat nieuwe fruitsoorten kennen.
En ik maar denken dat niet veel kinderen fruit zouden meebrengen naar school. Ik had me duidelijk vergist.
Hier ze je heerlijke verse mango's. Ze noemen het hier manja's. De smaak
is toch wel wat anders dan bij ons in België, wat ook normaal is omdat
het vers van hier komt natuurlijk.
Hier zie je Surinaamse kersen. Ze zijn helemaal anders van smaak dan
bij ons. De onze zijn eigenlijk heel wat lekkerder dan deze, want deze
zijn zo wat waterig vind ik persoonlijk. :)
Hier is een markoesa te zien. Het is eigenlijk bijne hetzelfde dan een passievrucht, alleen zit er hier veel meer vruchtvlees in dan in de passievruchten die wij kopen thuis. Ze maken er ook sap van, nl. markoesasap (logisch natuurlijk). Heerlijk !!!
Hier hou ik een stukje pompelmoes vast. Bij ons lust ik het eigenlijk niet want ik vind ze te bitter. Maar hier wel hoor, want ze zijn zacht van smaak en helemaal niet bitter.
Zo een fruitdag kwam wel eens van pas, want de kinderen eten en drinken hier echt niet gezond. Hier kan je zoveel verschillende soorten frisdrank krijgen dat je je eigen ogen niet gelooft. Je hebt ze in het felblauw, lichtgroen, donkergroen, oranje, geel, paars, rood, roze...... Anke en ik hebben er al enkele geproefd, maar steeds zonder succes. Ze zijn namelijk echt veel te zoet, we moeten ze aanlengen met water, maar dan nog smaakt het naar pure grenadine of suikerwater. Geen enkel kind in mijn klasje heeft al eens een flesje water meegebracht.
Bij het vieren van een verjaardag neemt de jarige heel wat 'lekkers' mee naar school. De kinderen krijgen allemaal een stuk taart en daarbij ook nog een zakje met snoep erin. De juffen krijgen ook altijd een andere attentie, bijvoorbeeld loempia's. Heel erg vreemd als je dit voor het eerst ziet.
(Feest)Varken Ismaël wou graag op de foto met z'n kroon en enkele klasgenootjes. Wanneer ze mijn fototoestel zien, zijn ze niet te houden. Ze beginnen direct een houding aan te nemen of nemen gauw een klasgenootje vast. In mijn twee weken observatie had ik meteen al drie verjaardagen te vieren.
En van al dat feesten wordt je moe. Zo brengen sommige kinderen de schooldag ook door. Wanneer de leerkracht niet meteen een activiteit met de kinderen weet te doen, laat ze de kinderen ook in deze houding plaatsnemen ('overliggen' heet dat). Zo zie je maar dat er toch wel wat cultuurshock aan te pas komt.
Voor diegene die het nog niet weten: Anke en ik zijn moeten verhuizen wegens beestige omstandigheden. We zaten namelijk met vlooien in onze tapis plein. We kregen ze er maar niet uit, dus hebben we besloten om te verhuizen van de calciumstraat naar de parastraat. Nu wonen we vlak tegen een lokaal vliegveld (zorg en hoop heet het). Ik heb geen last van geluidshinder want ze vliegen enkel overdag.
Op de foto hierboven zie je al onze aangeworven kuisproducten. (We hebben nog nooit zoveel gepoetst in ons leven als hier op drie weken tijd, dus moeder --> ik zal het kuisen toch wat beu zijn als ik terug naar huis kom ;) )
Hieronder zie je mijn benen die toegetakeld zijn door de beestjes. Dit is dan al in ons huisje waar we nu verblijven. Ik heb nog wat ergere foto's waar de beten beter op te zien zijn. Maar voor de gevoelige lezers onder ons zet ik deze er beter niet op. ;)
Na heel wat poetsen, krabben en zweet, konden we ons douchen en klaarmaken om in de Hermitage Mall een lekkere smoothy te drinken. Hij smaakte!!! ;)
Straathonden zie je hier overal, maar geen enkele zo lief als Bobientje. Ze krijgt elke dag van mij vers water en lekkere hondenbrokken. Ook al mag het niet van de huisbaas, toch verdient mijn waakhond dit. Ik zou ze graag meenemen naar huis, maar ik vrees dat ik dan enorm veel kosten ga hebben om dit hondje schurft- en vlooienvrij te maken. En de gendarmen van de keiberg in Erwetegem zullen er ook niet mee kunnen lachen vrees ik.
Ziezo! Hier laat ik het bij. Op aandrang van mijn Meter Zee, was dit mijn nieuw bericht. Verwarm jullie daar maar, wij zullen dat ook doen :D .
Veel leesplezier !!!
